USA by E-bike #3 - Murphysboro IL – St Genevieve MO
4 kilo aan ballast in een doos gestopt en op de post gedaan. Dat scheelt! Een half uur fietsen om uit het dorp en de heuvels te komen, om vervolgens anderhalf uur voluit te genieten van schuine rugwind en een weg als een biljartlaken.
Ultieme leegte langs de (ondergelopen) uiterwaarden van de Mississippi River. Tot mijn verrassing kom ik door het geboortedorp van Popeye. Het autoverkeer op de brug over de Mississippi River heeft wat vertraging opgelopen door mijn fiets-tempo. Deze brug leidde mij de volgende staat in: Missouri. Nog even aanpoten om in mijn volgende stop te komen, St Geneviève. 102km achter de rug.
St Genevieve MO – Washington MO, 143km
De B&B die ik deze dag in gedachten heb is niet beschikbaar. Ik stel mij in op een langere rit dan gedacht. Op straat zie ik telkens van alles liggen. Behalve de gebruikelijke ‘roadkill’ aan beesten en af en toe een herdenk-plek voor een menselijk ongeval, lag er deze keer een smartphone. Geheel werkend en niet beveiligd. In mijn tas gestopt om later uit te zoeken. In Fulton gebruik ik de Walmart om lunch te halen en rustig binnen op een bankje mijn accu bij te laden. Mijn fiets staat binnen, pontificaal voor mijn neus. Diverse mannen spreken mij even aan, nieuwsgierig naar dit prachtige stukje techniek van Santos. De gevonden smartphone toont een aantal sms-berichten naar ‘Wife’. Ik sms naar ‘Wife’ dat ik deze smartphone heb gevonden en bij customer service van Walmart heb afgegeven. Later krijg ik een e-mail waaruit grote dankbaarheid blijkt. Opgelost.
Ik had mij voorgenomen om het niet meer over het weer te hebben. Vandaag was er echter een nieuw fenomeen: de rollende donder die mijn met veel bombarie van achteren naderde. De eerste keer wist ik aan een plensbui te ontkomen door heel hard tegen de donder te schreeuwen dat het mij niet uitmaakt, ik heb mijn regenpak klaar! Zo gaat dat blijkbaar in dit land: met een grote mond kom je een heel eind... Ik heb echter mijn hand overspeeld en word wat later door de volgende donder ingehaald en op een intense bui getrakteerd. En later nog een keer. Beide keren was het eerst vies klam warm, dan een heerlijk verfrissende koele wind die tenslotte resulteerde in een overtuigende wolkbreuk. Voorspelbaarheid die mij tijdig laat schuilen of mijn regenpak aantrekken.
Het laatste stuk ga ik over de vluchtstrook van de autoweg naar Washington, MO. Dat is de kortste en meest gelijkmatige route. Ik word door een auto van de sheriff ingehaald en niet in de gevangenis geslingerd. Dit mag dus blijkbaar echt. Uiteindelijk kom ik na 143km bij mijn motel aan. Fiets en elektronica verzorgen, eten halen, MASH op tv zoeken, badderen, slapen. Er zit weer een dag op.
Washington MO – Jefferson City, MO, 85km plus 50km lift
De Katy Trail is een fiets-/wandelpad over de oude spoorlijn van de Missouri-Kansas-Texas Railroad van Machens (St. Louis) naar Clinton in Missouri. De totale lengte is 264.6 mijl, 425 kilometer! Voor de beeldvorming, dat is een aaneengesloten fietspad langer dan van Amsterdam naar Luxemburg-Stad. Door mijn eigen route komt mijn aansluiting op de Katy-trail na de eerste 100km van dit pad. Een prachtige route waar ik ongeveer 3 dagen over ga doen. Mijn doel is om vandaag Jefferson City te bereiken, 130km. Het kon even niet anders qua afstand. Er zijn heel weinig andere gebruikers op dit traject. In 6 uur tijd ben ik 7 wandelaars en 4 fietsers tegengekomen. Een aantal oude spoorbruggen zijn behouden en ik vind die fantastisch om overheen te gaan. Na ruim 80km hangt er een berichtje op het pad dat de doorgang is versperd. Ik neem de iets verder gelegen doorgaande weg als alternatief. Tijdens een klimmetje stopt een tegemoetkomende auto naast me. Ik krijg te horen dat deze weg ook is geblokkeerd, overstroomd, ten minste 1,5 meter hoog. Hij gaat zelf een andere route zoeken, wat meer landinwaarts. Achter zijn pick-up truck zie ik een platte aanhanger. Ik vraag (voor mijn doen brutaal) of ik dan met hem kan meerijden. Geen probleem! Bagage achter in de auto, fiets op de aanhanger en ik voorin. Mark komt langs Jefferson City en zal mij daar afzetten. Om daar te komen moeten we bijna een uur omrijden, voor mij was dat anders een extra dag fietsen geweest. Onderweg zien we een adelaar in het veld, vrij bijzonder. Eind van de middag zit ik lekker bij te komen in mijn motel kamertje.
Jefferson City, MO – Pilot Grove MO, 110km
Binnen een uur was ik de drukke stad uit, over de Missouri River en terug op de Katy-Trail. Al gauw blijkt dat ook hier een deel van de route is overstroomd. Het omfietsen is deze keer slechts 1 kilometer. Ik kom nauwelijks iemand tegen. Van de 6 uur die ik over deze trail fiets, kom ik welgeteld één wandelaar, één visser, één boer, één kwartet fiets-mannen, één duo fiets-vrouwen, één schildpad en veel eekhoorns tegen. Mijn helm kan dus wel even af om te genieten van de wind door mijn lange, wilde haren. In de loop van de middag kom ik bij mijn doel aan. Een B&B in Pilot Cove. 8 kamers en een praatgrage eigenaar. Mijn streven van 110km voor vandaag behaald.
Langs de trail zijn amper eetgelegenheden te vinden. De route is ook veel te uitgestrekt. Mijn meegebrachte lunch bestond uit een banaan van het ontbijt, 2 mini-cupcakes van het ontbijt van gisteren, een 3-musketeers reep en een paar Ritz crackers. Voor echte nood heb ik altijd nog 2 gedroogde pasta dingen van Knorr, Graham Crackers en pindakaas.
Pilot Grove MO – Clinton MO, 104km
De derde dag op de Katy Trail en als doel om het eindpunt in Clinton MO te halen. De afgelopen nacht zijn er tornado’s dicht in de buurt gesignaleerd. Gelukkig geen last van gehad en van mijn uitgebreide ontbijt kunnen genieten. De trail is mooi, maar ik verwacht dat het uitzicht op de 3e dag hetzelfde zal zijn als de eerste 2 dagen. Echter, al vrij snel duikt er een hond op naast mijn fiets. Blaft niet, aast niet op mijn kuiten, rent mee alsof we al jaren samen reizen. Af en toe duikt hij de berm in om achter een eekhoorn aan te gaan en komt daarna weer trouw terug. Na een kwartier raakt hij steeds meer op de achtergrond en rij ik weer alleen. Dit laatste stuk trail gaat door een paar dorpen. Donuts voor lunch is weer eens wat anders. Ik krijg genoeg suiker binnen om naar Tokyo te fietsen, maar ik hou het toch maar op Clinton MO. De Katy Trail 264.6 mijl, 425 km, is achter de rug, waarvan ik 190 mijl, 305 km, heb gedaan!
Clinton MO – Osawatomie KA, 126km
In mijn planning fiets ik de eerste helft van deze reis van fietskaart naar fietskaart, de serie kaarten die de grote lijn van mijn tocht bepalen. Eind van de dag hoop ik weer een kaart ‘vol’ te hebben. Daarvoor moet ik het plaatsje met de illustere naam Osawatomie bereiken. Gisteren heb ik nog wel even een beetje kou gevat, da’s minder prettig. Vanuit Clinton gaat het eerst een uur over de vluchtstrook van de snelweg. Heel apart dat er een vuurwerkhandel pal naast een tankstation zit… Dan wordt het onverhard/gravel over heuveltjes. Een welkome afwisseling na het vlakke en soms wat monotone van de Katy-trail. Op 10km van mijn doel is het weer raak. Ook hier is een stuk weg onbegaanbaar door overstroming. Als ik foto’s van de borden maak wordt er door een oudje in de naastgelegen tuin geroepen dat ik die weg echt niet moet nemen. Ik was dat ook niet van plan en voor de grap stel haar gerust met ‘ik kan zwemmen’. Dat was niet wat ze wilde horen en herhaalt haar waarschuwing met meer nadruk. Ik loop maar even naar haar toe. Ze geeft mij een uitgebreide beschrijving van de omleiding en ergens tussendoor weet ze de opmerking ‘this country is going to shit’ te maken. In een staat vol republikeinen (Trump was toen nog president) is zij toevallig democraat, maar dat kunnen we beter niet hardop zeggen. Ze wil graag met mij mee naar Nederland, zegt ze. Ze voldoet echter niet aan mijn vooraf opgestelde lijst van eisen van de ideale vrouw om als souvenir van deze reis mee te nemen. Laat ik het er op houden dat ze bij het criterium ‘rijk’ al afvalt, dan hoef ik de rest niet meer op te sommen. De omleiding is royaal bemeten en de laatste 10km gaan (weer) over de vluchtstrook van de snelweg. Er wordt af en toe getoeterd en vriendelijk gezwaaid. Als fietser ben ik hier wel een bijzonder fenomeen. De 105km van vandaag zijn 126km geworden. Ik vier het einde van deze reeks van 6 dagen buffelen met een pizza van Pizza Hut, de dichtstbijzijnde junkfood keten.
Met het bereiken van Osawatomie heb ik de staat Missouri verlaten en ben ik Kansas binnengekomen.
Vanaf de start 3 weken geleden, heb ik nu iets meer dan 2.000 kilometer gefietst. In het opladen van de accu’s word ik steeds vindingrijker en een langere pauze (1 uur) is goed te combineren met het bijladen. De Santos fiets geeft geen krimp, een zeer betrouwbare reisgezel!