De Mont Ventoux: linksom, rechtsom of allebei?

 

Ik was blij dat mijn nieuwe Santos er voor de zomer was. Tijd om te vertrekken naar de Mont Ventoux in Zuid-Frankrijk, waar een goede vriend van mij aan het bikepacken was. Wat een super manier van fietsen! Heel anders dat de tijdritten die ik als triatleet gewend was, waarbij je geen aandacht aan de omgeving besteedt zelfs al zou je nog zo graag willen. Nu doet het tempo er niet toe. Lekker één zijn met je fiets en met de natuur. Leven in het nu…

 

Het wattenstaafje was nog niet uit mijn neus of ik was al en route met camper en fiets. Onderweg maakte ik nog even een tussenstop in Châteauneuf-du-Pape, een prachtige wijnstreek tussen Orange en Avignon. De volgende dag zag ik de voet van de imposante Mont Ventoux in de verte opdoemen tussen flarden mist en bewolking! Camping Le Pastory in het dorpje Bédoin zou de komende week de uitvalsbasis worden.

 

 

Een ding is zeker. Verdwalen kun je niet aan de voet van de Mont Ventoux. Werkelijk elk bord is gericht op die berg. Wat een icoon! En hoe spannend om daar met je nieuwe Santos met 75 ingereden kilometers te staan.

 

We kozen ervoor om over de weg te fietsen naar de top op 1910 meter. Oftewel 1600 hoogtemeters over een afstand van ongeveer 22 kilometer. Cijfers zijn leuk maar je moet daar gewoon met je Santos gaan staan en het zelf ervaren en voelen. Met de Rohloff naaf met 14 versnellingen kwam ik goed boven. En met de zeer veilige SRAM schijfremmen suisde ik met hoge snelheid vanaf de koude top naar het heerlijk warme dal. Wat een strakke wegligging. Ongelofelijk hoe goed dat voelde!

De volgende dag reden we weer naar de top. Deze keer over de route VTT oftewel Vélo Tout Terrain. En hier komt ‘ie dan: ik was de eerste keer al aangenaam verrast maar deze dag werden mijn verwachtingen opnieuw overtroffen. Tjonge, wat kan deze fiets veel! Met de juiste bandenspanning heb ik de 30 kilometer lange rit omhoog naar Le Chalet Reynard gemaakt. Samen met mijn maatje op een ATB. Na een sterke bak koffie en een pizza punt hebben we de laatste 6 km geklommen. Waar we een dag eerder hagel en sneeuw hadden, was het nu op de top zonnig en mooi!

 

 

 

Deze  twee ritten waren voor mij het bewijs dat ik niet hard kan dalen op stenen paden met mijn vaste vork. Maar verder kan deze Cross Lite echt alles aan. Laat dat nu de reden zijn dat ik mijn vier totaal verschillende fietsen heb ingewisseld voor deze Santos. Scheelt heel veel ruimte. En is uiteindelijk ook veel makkelijker.

Inmiddels weer terug ben ik al weer nieuwe fietsplannen aan het maken. De volgende keer met bepakking de bergen in? Of een keertje solo bikepacken in Scandinavië? Weer een gezellig weekendje met Karmijn fietsen? Mijn Santos is overal voor in. En ik ook!