De grootste cirkel van Nederland op de fiets

Soms kom je op Strava of Komoot van die plaatjes tegen waarvan je zegt: dáár zou ik nou ook graag mijn handtekening onder willen hebben staan! Weliswaar in een iets aangepaste vorm of tempo maar ze blijven in je hoofd zitten tot je er een concreet plannetje voor bedacht hebt.

Zo ook met de door Quinda Verheul in 2020 bedachte grootste cirkel van Nederland die ze in 36 uur fietste: https://www.komoot.com/nl-nl/collection/980470/de-grootste-cirkel-van-nederland-600-km-in-36-uur. Er zijn er zelfs die datzelfde kunstje in 24 uur deden. De ultieme Strava-gekte: 600 kilometer fietsen op één dag!

Dat vonden we wel érg ambitieus, en bovendien leek het ons ook wel de moeite waard om wat meer om ons heen te kunnen kijken en te genieten van de omgeving en alle facetten van Nederland die onderweg langskomen.

Dus tentje, slaapzakken en matjes in de fietstassen gestopt en voldoende accupacks om de Garmin in leven te houden. (Alles voor het Strava plaatje hè). Nog even een check op de weersvoorspelling en windrichting. O ja, en een last-minute verandering van richting: we fietsen met de klok mee in plaats van tegenin.

Op donderdagochtend vertrekken we vanuit huis… want jaja!!!, deze leuke route voert dwars door het pittoreske Delden (rotonde bij de Magentaschool). Richting Bentelo, Hengevelde en Borculo fietsen we de Achterhoek in. Steken de Oude IJssel en Oude Rijn over en de nieuwe brug over de Waal bij Nijmegen. Nijmegen zelf doorkruisen we aan de noordkant met enkel en alleen een fantastisch aangelegd fietspad, geen drukte van het stadsverkeer. Westwaarts gaat het de Betuwe in. De eerste stalletjes met kersenverkoop-aan-huis verschijnen langs de weg en natuurlijk kunnen we die verleiding niet weerstaan. Het biedt meteen een schuilplek want de eerste regendruppels dienen zich aan… De kersen smaken verrukkelijk maar aan de regen valt niet meer te ontkomen. De rest van de dag in regenjas verder. 

Bij Tiel steken we de Waal over met de veerpont en tussen Geldermalsen en Deil treffen we een leuke boeren minicamping op een manege. De eerste 150 km zitten erop en we besluiten de pizzabezorger onze kant op te laten komen met de warme maaltijd voor die dag. Tevreden kunnen we die avond de slaapzak in. Het eerste kwart zit erop!

De volgende ochtend lijkt het weer ons goedgezind; het is droog en vol goede moed stappen we om 8.00 uur weer op de fiets. De camping ligt precies aan de route en we rijden verder door Noord-Brabant richting Beesd en Ameide. Hoewel Armoede hier ook wel van toepassing is. De boerenerven van de fruittelers zijn rommelig en veel huizen vergane glorie uit de zeventiger jaren.

Toch zitten er ook wel juweeltjes tussen met een prachtige boerderijwinkel wederom vol heerlijke kersen en andere lokale lekkernijen. We maken er een pauzeplek van. Het is er druk en een vijftigtal Amerikaanse toeristen inspecteert onze uitrusting terwijl wij shoppen in de winkel. ‘Where is the battery?’ Willen ze weten… ‘and what’s that? The motor?’ Wijzend op de Rohloffnaaf… We wijzen maar naar onze benen, ‘human powered’! Aaaaaaaha!!! Great!

Bij Lopik steken we met de pont de Lek over. En moeten we voor de zoveelste keer de route een klein stukje aanpassen wegens wegwerkzaamheden. Of beter gezegd dijkverzwaringswerkzaamheden. Dat is wel schering en inslag in het rivierengebied. Overal schuiven grote schovels tonnen zand omhoog tegen de dijken op. Een gewaarschuwd mens… doet wat hij doen moet. En daar fietsen wij met liefde een kilometertje voor om.

We laten de Lek achter ons (althans, dat dachten we toen nog) en zetten koers noordwaarts richting Woerden. Daar genieten we van een heerlijke pannenkoek bij ‘tante Truus’ in het gezelschap van een neef van Edwin met zijn dochtertje. Na een gezellige lunch stappen we weer op, richting Haarlem. Echter, ‘Lek’ achtervolgd ons en Edwins achterband loopt heel langzaam leeg…

Nu wil het toeval dat de Cirkel ook door Nieuw-Vennep komt. Laat daar nou net de ‘fabriek’ van de door ons bereden Santos fietsen zitten. Wat al op ons lijstje stond als een interessante pauzeplek wordt nu een noodzakelijke stop voor het aanschaffen van een nieuwe binnenband. Eenmaal binnen worden we vriendelijk onthaald met koffie en een bezoekje aan de showroom. Een nieuwe fiets kunnen ze ons niet meer verkopen want dit juweeltje koop je ‘for a lifetime’… maar een nieuwe binnenband is geen enkel probleem en terwijl wij likkebaardend door de showroom lopen wordt het bandje er door één van de monteurs vakkundig opgelegd. Wanneer we weer rijklaar zijn en vragen wat de schade is, worden we helemaal verrast. In ruil voor een goed verhaal is het service van de zaak! Hoe gaaf is dat!!!

Dat de regen inmiddels weer volop uit de hemel stroomt, mag de pret niet drukken. Haarlem doorkruisen doet dat echter wel een beetje. Mooie stad, prachtige huizen, maar oh, oh, oh…. wát een stoplichten. Een groene golf of ‘ring’ in het wegdek kennen ze blijkbaar niet. Een vijftigtal stoplichten en vijf kilometer verder bereiken we IJmuiden en steken over met de pont. We doen nog even wat boodschappen bij de lokale super en rijden vervolgens bij Beverwijk het duin in. Met een goede camping voor ogen want de voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal tegen Frankrijk willen we natuurlijk niet missen.

“Heerlijk toch, om al die begrensde e-bikers voorbij te sjeezen

Op het trekkers veldje van camping Bakkum zetten we de tent op en na een warme douche gaat het richting het grote scherm waar we met honderd andere gasten een voetbalfeestje vieren.

De volgende ochtend worden we wakker gemaakt door de zon! Dat ziet er goed uit. Wel een hele stevige wind maar nóg beter: die hebben we in de rug! We rijden noordwaarts door het duingebied. Moeten een beetje freewheelen omdat de route een stukje single track lijkt te hebben en wij fietsen zoals gezegd tegen de richting in. Gelukkig zijn we al snel weer op de juiste koers. Bij Petten gaat het landinwaarts richting Anna Paulowna, Hippolytushoef en Den Oever. Op sommige stukken polder met keurig asfalt halen we met gemak 30 km per uur met ondersteuning van de wind in de rug… Heerlijk toch, om al die begrensde e-bikers voorbij te sjeezen. 

In Den Oever stappen we op de bus want de afsluitdijk is nog steeds gesloten voor fietsers door groot onderhoud. Het alternatief is heerlijk pauzeren op de achterbank waarna we 32 km verderop weer opstappen in Friesland. Omfietsen was geen optie. Goed excuus: het cirkeltje moet natuurlijk wel rond blijven.

Na nog een paar uurtjes rond en (via pondjes) over de Friese wateren, vinden we een leuk boerencampinkje in Waskemeer. De 93-jarige eigenaresse heet ons van harte welkom en we overnachten in de boomgaard. De kosten van deze overnachting moeten achteraf in een envelop opgestuurd worden naar haar huisadres. De mevrouw beschikt natuurlijk niet over een pinautomaat maar wil haar bankgegevens om een overschrijving te doen ook niet afgeven. Eindelijk een hoogbejaarde dame die waarschijnlijk nooit slachtoffer van phishing zal worden. Fantastisch. Het verschuldigde bedrag is inmiddels inclusief fooi en met een leuke ‘groeten uit Delden’ kaart voldaan. Iedereen blij. Wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn.

Op de laatste dag fietsen we het laatste kwart terug naar huis. Stralend mooi weer, zo hebben we alle facetten van Nederland gezien en beleefd. We passeren Drentse brinkdorpen en genieten in Gramsbergen van het mooiste terras op de route: Mommeriete aan kanaal Almelo-de Haandrik. We passeren de Duitse grens op 50 meter afstand net boven Bruchterveld en rijden via Geesteren het ons zo geliefde Twentse land weer binnen. 

Het voor ons laatste stuk van de route leidt dwars door het pittoreske Almelo. Dat moet ook anders en zelfs nog een stukje ‘ronder’ kunnen. We passen het deel vanaf Harbrinkhoek naar eigen inzicht aan via Zenderen, Azelo en de Twickelerlaan richting huis. In Delden finishen we na vier dagen en 606 km (-32) fietsen. De grootste cirkel van Nederland kan van de bucketlist af!